Weblog Gritterwolken snellen, westenwind
ik tref schelpen in het zand
de ruimte stilt mijn honger
naar tijdloze rust
de zomer sluist de mensen
door bos en watervreugd
voor mij de herfst en winter
als zij mijn steun verwacht
het ruisen van de Lauwerszee
klinkt in de kruinen van het groen
de ruimen vol, het stervensleed
is voelbaar in de storm
Lauwersoog, augustus 2016
de ambtenaar tikt
de ambtenaar typt
de ambtenaar lijkt wel getikt
hij is van de regels
van de letters in de wet
hij lijkt wel van de regel
de goeden niet te na gesproken
natuurlijk
die snappen hoe het zit
die begrijpen dat een woord
niet altijd benoemt
wat het doel is van de wet
let wel: onze wet, van u en mij
want: zo zit dat in ons stelsel
de democratie
dus
de ambtenaar tikt
de ambtenaar typt
de ambtenaar lijkt getikt
hij is van de regels
van de letters in de wet
hij lijkt wel van de regel
de goeden niet te na gesproken
zoals ik al zei
want niets is zwart of wit
immers
ook al is het soms prettig
de wereld zo te zien
toch?
moeders, laat uw kinderen
niet opgroeien tot ambtenaar
laat hen voetballer worden, of zakenman
met een bord voor de kop
of desnoods werkloos
ja, liever dat nog
de goeden niet te na gesproken
natuurlijk
ik zei het al eerder
ik benadruk het maar
want niets is zwart of wit
ook al staat het zwart op wit
Den Andel, september 2015
“Bijna de helft van de inwoners van het aardbevingsgebied wil verhuizen. Dat blijkt uit onderzoek van de TU Delft in opdracht van de Dialoogtafel.” (uit een bericht van Nu.nl, 15 september 2015)
dagen van leegte
lonken in de morgen
dagen vol leegte
lonken in de morgen
het is een wachten op een avond
ontdaan van alle zorgen
de warmte van het gas
verdwijnt door alle scheuren
de warmte van het gas
verdwijnt door al die scheuren
ik stook nog maar wat bij
het is te koud om te zeuren
dit land krijgt gouden bergen
er wordt zoveel beloofd
dit land krijgt gouden bergen
er wordt teveel beloofd
met een klap sluit ik de luiken
en ik buig het hoofd
geef me hoop, mijn liefste
laat ons gaan
geef me hoop, mijn liefste
kom, we gaan
ons huis is nu geen thuis meer
het zal stilaan vergaan
Den Andel, september 2015
ik beef omdat ik denk
dat u denkt
wie is dat nou weer
ik beef omdat ik denk
dat u denkt
waar gaat dit heen
ik beef omdat ik denk
dat u denkt
wat een slecht zittend pak
ik beef omdat ik denk
dat u denkt
wat is hij nerveus
ik beef omdat ik denk
dat u denkt
is dit nou poëzie
u denkt dat ik beef
omdat ik denk
dat u dingen denkt
u denkt dat ik beef
omdat ik denk
dat u dingen denkt
over mij
maar uw ik is niet de mijne
doch de mijne is van u
beleef met hem het beven
dat van mij afkomstig is
dit is geen gedicht
ceci n’est pas un poème
dit is geen gedicht
dit ben ik
Den Andel, september 2015
(Openingsgedicht poëziefestival Dichters op het Erf (editie 2015), uitgevoerd met Louis Godschalk)
ik wou
dat ik jouw
mobieltje was
je zou me strelen
van boven naar beneden
weer terug
en dan opnieuw
je zou naar me lachen
vol aandacht naar me kijken
en soms
soms zou je een beetje boos zijn
als ik niet doe
wat jij wil
maar je zou me hoeden
schrikken als ik val
je zou me laten opstaan
uit de dood
soms, heel soms
wil ik je mobieltje zijn
Den Andel, mei 2015