Weblog Gritter
ik sta er naast
de kwelder lonkt, de polder pronkt
de zee zingt zoet gestemd
een noordenwind strijkt klanken
op dijken strak gesnaard
ik hoor het lied, ik zie het lied
een lichtblauw wit met groen
ik ben er niet, ik hoor het toch
zie klanken met mijn ogen
water stroomt, ik ruik het zout
wier danst in mijn hoofd
op het zandvlak in de verte
zie ik nog steeds de wind
Den Andel, februari 2013
ik fluisterde een enkel woord
een woord als vraag bedoeld
ik wachtte op het antwoord
maar stilte werd mijn deel
ik voegde woorden toe
vragend uitgesproken
niets kwam terug
harder, niet te luid
maar het zwijgen van daarnet
volharde wederom
nog steeds dezelfde vraag
het was veeleer een roepen
’t was doofheid wat ik trof
een vraag die antwoord eist
maar het enige dat kwam
was de galm van mijn stem
ik laat het rijpen in mijn hoofd
ook de stilte kan een antwoord zijn
ik vrees althans een nee
Den Andel, februari 2013
nieuwe koers, kerend schip
vol levenslust geladen
in de verte deint
een nieuw begin
op kalme zeeballades
de bestemming biedt
vertrouwd decor
gebouwd op vele jaren
betreed het land
nog ongerept
omringd door al het oude
witte toppen, zwarte dalen
wolken blauw en donkergrijs
wees stil nu, luister goed
op de bastoon van de zee
klinkt een rustig welkomstlied
Ter gelegenheid van een afscheid
Den Andel, december 2012
bewoog in het vlak
lippen dansten, geen geluid
de ogen klein geknepen
de vinger
slopen terug
in de pij van stof
hernam hij zijn trage gang
stroef, want hij hield
een voet op de rem
Den Andel, november 2012