Vrede

kolken draaiend tollen beelden
in een zee, in een hoofd
waar een koning heerst met slechts
hemzelf als onderdaan

de wereld raast, de wereld woelt
onrust kleurt de dag
de koning roept zichzelf
als broeder aan zijn zij

de ruimte trilt, de ruimte klaagt
beelden dubbellaags
in een hoek balkt een ezel
in de overvolle zaal

de ezel vangt het licht
zijn vacht een fijn zacht doek
de beeldenstorm verbriest
bedaart met elke streek

lijnen vloeien rap
uit de hermelijnen navel
stilaan raakt de kolk verstild
drogend op het doek

rust graast op de wonden
helder groen het lentegeel
de koning viert het zwijgen
heft het glas en prijst zichzelf

evenwicht, voor even
tot de zee weer beelden baart
de drietand rood de zon verblindt
en speren vleugels krijgen

laat het, laat het komen
laat het gaan doch duid het niet
eens de dag, een kalme zee
vrede in het hoofd

Den Andel, mei 2014

Dit gedicht is op 24 mei 2014 voorgedragen bij de opening van de expositie van Boudewijn Wolthuis op Cultuurerf Andledon.