Onlangs ontving ik in een kloek pakket een aankoop via Marktplaats: een tweedehands platenspeler. Het apparaat is een Akai AP-A100 uit de jaren tachtig. Op zich niets bijzonders; het apparaat doet vooral wat het moet doen, en dat is: plaatjes draaien. Ik diende nog wel een voorversterkertje te kopen om de Akai fatsoenlijk te laten functioneren, want mijn oude Marantz van rond de eeuwwisseling had het vinyl reeds verbannen door tussen de honderden typen ingangen niet een phono-ingang op te nemen.
De speler gaf uiteraard aanleiding te grasduinen door de sterk verstofte platencollectie. Inderdaad: een platencollectie. Voor wat betreft de muziek bestond mijn jeugd in de jaren zeventig en tachtig uit radio, vinyl en cassettebandjes. De cd, de dvd en Spotify bestonden nog niet.
Mijn verzameling platen bestaat eigenlijk uit drie delen. Mijn oudste broer is jaren geleden geëmigreerd en hij had zijn platen aan mijn andere broer in bewaring gegeven. Die andere broer gaf uiteindelijk zijn eigen platen én de collectie van de oudste broer aan mij, onder het heilige beding dat ik nooit een album uit die twee verzamelingen zou verkopen. Het derde deel van het geheel betreft natuurlijk mijn eigen langspeelplaten.
Op een enkele omgeruilde plaat na heb ik alle elpees nog die ik ooit zelf heb gekocht. Ook mijn allereerste is er nog. Ik weet nog hoe ik er aan kwam. Met de broekzak gevuld met zakcentjes liep ik op een zaterdagmiddag vanuit huis naar de Langestraat in Winschoten, naar muziekzaak Larmoyeur. Daar traden die middag de toen immens populaire en deels uit Winschoten afkomstige New Adventures op, ter promotie van hun allereerste langspeelplaat. In mijn herinnering zat ik toen in de zesde klas van de lagere school (groep 8, zeggen we nu), maar gezien het jaar en de periode waarin de plaat uitkwam (winter 1980) moet het de tweede helft van klas 5 zijn geweest.
Na afloop van het miniconcert liep ik met de vers aangeschafte elpee naar zanger en gitarist Peter Bootsman, drummer Henk Torpedo en bassist Harry de Winter en vroeg om een handtekening. En die kreeg ik, drie keer.
Het eindelijk weer eens draaien van het hitnummer Come on bracht meer herinneringen boven. Zo heb ik samen met twee maatjes dat nummer nog eens geplaybackt tijdens een soort Soundmixshow op de lagere school. We waren natuurlijk gehuld in leren jasjes. Om mijn nek hing de gitaar van één van mijn broers, waarop prominent de naam van zijn toenmalige band stond: The Ditch. Veel verder dan luchtgitaarspelen kwam ik niet. Pas een jaar of twintig later nam ik zelf de gitaar ter hand.
Het optreden in muziekzaak Larmoyeur was het allereerste liveoptreden dat ik ooit had meegemaakt. In de jaren erna, vooral na de middelbareschooltijd, zouden er nog veel indrukwekkende optredens volgen: Tina Turner, The Rolling Stones, Supertramp, Neil Young & Crazy Horse, The Dubliners, Herman Brood & His Wild Romance, Willy DeVille, Luka Bloom en meer. En natuurlijk, sinds begin 2013, prachtige liveoptredens op het podium van Cultuurerf Andledon. Maar de New Adventures was het eerste avontuur, het begin van veel moois wat zou volgen.
Den Andel, november 2020