Aan de andere kant van de Parnassus, aan de voet van de berg, hangen matten. Ze zijn bevestigd aan oude meidoorns wier kruinen als zonneweerders werken. Gebruind hang ik in de mat die bij aankomst voor mij is bevestigd. De nek voelt wat roodgebrand; mijn tocht op de lijzijde van de berg heb ik vooral voorovergebogen volbracht, om poëzie te kunnen plukken.
Waarom ik in de hangmat lig? De poëzie voor Zinnen Verzetten is af! Alle veertien gedichten, over het verleden, het heden en de toekomst van het Lauwersmeergebied, zijn geschreven. Ik laat ze nu even rusten, om ze over enige tijd voorzicht te keren, als kleine kaasjes. Daarna schuren en schaven, en wie weet een try out. Wie niet kan wachten om de gedichten voortijdig aan te horen, mag zich voor die eventuele tussenstap bij mij melden.
Zuidhorn, 6 april 2011
(Dit bericht is eerder gepubliceerd op de oude Weblog Gritter)