Het water wast, het water schoont
Het spoelt mijn straten vrij
Het weert de wantsen en de luizen
De zuigers en de klagers
Het water vrijt mijn rotsen glad
Het wist verleden tijd
Hardhandig weer ik dammen
Stilstand leidt tot stank
Het water is de vrijheid
Zijn pad wil ik begaan
Doch het water wurmt zijn eigen weg
Door voeg en naad en kier
Het water zoekt de kerkers
De krochten in mijn kop
Waar vuile beesten schreeuwen
Aan oud en roestig ijzer
Het water vindt het laagste punt
In mijn diepste zwarte wezen
Waar afschuw heerst, angst regeert
Het sijpelt door de stenen
Zo strandt mijn doel om vrij te zijn
Op het streven van het water
Stilstand op de kerkervloer
Het vreet de ketens weg
Den Andel, september 2013